بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ وسَهّلْ سَبیلی الى خَیْراتِهِ ولا تَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الى الحَقّ المُبین.

خدایا زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش وآسان کن راه مرا به سوى خیرهایش و محروم نکن ما را از پذیرفتن نیکى هایش اى راهنماى به سوى حـق آشکار.

امروز بی‌شک بعد از 30 سال آوینی را باید جدی‌ترین چهره اثرگذار در حوزه هنر و رسانه بعد از انقلاب نامید. چهره‌ای که نسل جوانان امروز را دنباله‌رو خود در مسیر هنر و قلم کرد. اما آنچه که او برجای گذاشت صرفا فیلمسازی و قلم نیست بلکه نکات عمیق‌ دیگری است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، امروز بیستم فروردین سالگرد شهادت سید مرتضی آوینی سید شهیدان اهل قلم است. فیلمساز و متفکری که هنر را از باب انقلاب اسلامی معنا و مفهوم کرد و عرصه جدیدی از هنر دینی را برای مردم ایران و جهان باز کرد.

درباره آوینی اقوال و گفته‌های فراوانی از طر وجود دارد که شخصیت و جایگاه فکری و هنری او را تبیین می‌کند. نسلی از دوستان قدیمی او هنوز در حال فعالیت و کارند و از تفکر و روحایت او می‌گویند و نسل جوان را با دنیای زیبا و حماسی او آشنا می‌کنند. ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَکاتِ أسْحارِهِ ونوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ وخُذْ بِکُلّ أعْضائی الى اتّباعِ آثارِهِ بِنورِکَ یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین.

خدایا آگاهم نما در آن براى برکات سحرهایش و روشن کن در آن دلم را به پرتو انوارش و بکار به همه اعضایم به پیروى آثارش به نور خودت اى روشنى بخش دلهاى حق شناسان.

قصاب‌ها همیشه توی ذهنمان مردهایی چهار شانه، اخمو با یک سبیل تاب خورده‌اند. کسانی که آن‌قدر زور توی بازوهایشان هست که راسته گوشت را می‌کوبند روی میز و شقه می‌کنند. روایت متفاوت قصاب خوش‌‌رو و جوانمردی که شهید شد را می‌خوانید.

خبرگزاری فارس، حنان سالمی: قصاب‌ها همیشه توی ذهنمان مردهایی چهار شانه، اخمو و با یک سبیل تاب خورده‌اند. کسانی که آن‌قدر زور توی بازوهایشان هست که راسته گوشت گوساله و گوسفندی را می‌کوبند روی میز و برای مشتری‌ها شقه شقه‌اش می‌کنند! ‌آدم‌هایی که نه می‌خندند و نه حتی حرف زیادی برای گفتن و حوصله‌ای برای شنیدن دارند، آن هم با روپوش سفید و چکمه‌های بلندی که همیشه پر از لخته‌های خشک شده‌ خون است؛ اما چرا «جوان‌مردِ قصاب» این‌طور نبود؟ 

اسم‌اش «عبدالحسین کیانی» بود. از مقلدهای پر و پا قرص امام خمینی(ره). مغازه قصابی‌اش هم درست روبه‌روی ساختمان شهربانی سابق دزفول بود. افسران شهربانی مشتری‌اش بودند و همه، مشدی عبدالحسینِ قصاب را به چهره می‌شناختند؛ به خاطر همین، یک روز که توی راهپیمایی‌های قبل از انقلاب شعار می‌داد، شناسایی شد و ساواکی‌ها دستگیرش کردند. دو سه باری که افتاد زندان، بدجور شکنجه‌اش دادند اما چون خانواده‌اش اعلامیه و کتاب‌ها را فرز از خانه بیرون برده بودند گزکی دست ساواک نیفتاد و از سر اجبار با بدن آش و لاش آزادش کردند. بعد از این ماجرا تا پیروزی انقلاب، با صورتِ پوشانده می‌رفت تظاهرات اما خانه‌نشین نشد. ادامه مطلب...

 بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ اهْدِنی فیهِ لِصالِحِ الأعْمالِ واقْـضِ لی فیهِ الحَوائِجَ والآمالِ یا من لا یَحْتاجُ الى التّفْسیر والسؤالِ یا عالِماً بما فی صُدورِ العالَمین صَلّ على محمّدٍ و آلهِ الطّاهِرین.

خدایا راهنمایی ام کن در آن به کارهاى شایسته و اعمال نیک و برآور برایم حاجتها و آرزوهایم اى که نیازى به سویت تفسیر و سؤال ندارد اى داناى به آنچه در سینه هاى جهانیان است درود فرست بر محمد وآل طاهر او .

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

اللّ?هُمَّ وَفِّقْنِى فِیهِ لِمُوافَقَةِ الْأَبْرارِ، وَجَنِّبْنِى فِیهِ مُرافَقَةَ الْأَشْرارِ، وَآوِنِى فِیهِ بِرَحْمَتِکَ إِلى? دارِ الْقَرارِ، بِإِل?هِیَّتِکَ یَا إِل?هَ الْعالَمِینَ
خدایا، مرا در این ماه به همراهی و هم‌سویی با نیکان توفیق ده و از هم‌نشینی با بدان دور بدار و به‌حق رحمتت به خانه آرامش جایم ده، به پرستیدگی‌ات ای پرستیده‌ جهانیان.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ طَاعَةَ الْخَاشِعِینَ، وَ اشْرَحْ فِیهِ صَدْرِی بِإِنَابَةِ الْمُخْبِتِینَ، بِأَمَانِکَ یَا أَمَانَ الْخَائِفِینَ.

خدایا در این ماه طاعت فروتنان را نصیبم کن، و سینه ام را برای انابه همانند بازگشت خاضعان باز کن، به امان دادنت ای امان ده هراسندگان.

روزی امام حسن علیه السلام با لباسى فاخر و وضعى آراسته و قیافه اى جذاب سوار بر مرکب خود شد و از منزل بیرون آمد، در بین راه یک یهودى فقیر با لباسهاى کهنه و اندامى ضعیف و لاغر به او برخورد کرد، از امام علیه السلام خواست توقف کند آنگاه ، در برابر او ایستاد و گفت : یا بن رسول اللّه ! جد تو (رسول خدا صلى اللّه علیه و آله ) مى فرمود:

الدنیا سجن المومن و جنه الکافر.دنیا زندان مومن و بهشت کافر است .و تو مومن هستى و من کافرم ولى دنیا را نمى بینم مگر اینکه بهشت توست ، از آن برخوردارى و لذت مى برى و زندان من است که سختى و فقرش مرا هلاک کرده است .
امام علیه السلام سخن او را شنید فرمود: اى پیرمرد! اگر به آنچه خداوند تعالى براى من و مومنین در بهشت آماده کرده است بنگرى که هیچ چشمى آن را ندیده و هیچ گوشى آن را نشنیده است خواهى فهمید که من قبل از ورودم به آنجا در این دنیا در زندانى تنگ بسر مى برم و اگر به آنچه خداوند از آتش و بدبختى و عذاب آخرت براى تو و هر کافر دیگر آماده کرده است بنگرى خواهى فهمید که تو قبل از رفتن به عالم آخرت در این دنیا در بهشتى وسیع و نعمتى کامل بسر مى برى .